همراه

چهـــــــره زیبـــــای خود در دیـــــده ام تصویــــــر کن
در وجــودم ســـــــیر کن ، بر حــــال دل تدبــــــیر کـن
ای کـه بــــا تنهـــــایی و بغض و غـمـــــم بیــــگانه ای
لحظـــه ای بــا ایــــن دل تنهـــــــای من پـــــــرواز کن
در درون سینــــه ، غـــم ، بیـــــداد و غوغــــا می کنــد
سر به روی سینه ام بگــذار و فریاد درون را گوش کـن

جان ، درون تــن ز تشویـــش و جنــون بیمـــــار شــــد
هان! تو ای دلدار من! روح ملول خسته ام تیــــمار کـن
یـــاد ایــــام جنــــــون ، در ذهــن غوغـــــا می کنــــــد
اینهمه کابــوس و وحشــت را تو خوش تعبیــــــــر کـن
عشق پاکـم زیر آوار دورنگـیهــا مدفون گشتـــــه اســت
تو بیا و روح عشق خفته را در جـان من بیـــــــدار کـن

من گمشده ام

... پرسه زنان در جاده های مه گرفته

... من گمشده ام

دلخوش به سایه ها

وباز هم امیدوار به سرابهای دیروز

منجی من را چه شده است ...؟

نجاتم دهید

.

.

.

کف دست رو به گدایی یک قطره باران دراز شده بود

حال ببینید که شلاق تگرگ چگونه مرا از پای در می آورد ...!؟

تقدیر من

چگونه مرا توان زیستن باید!؟
.
.
.
دلخوش به تنهایی های گذشته؟
یا امیدوار به فردایی تلخ تر؟
و یا سرخوش از زندان اکنون...!؟
: اینست تقدیر من
. بهترین دوران زندگی ، در حصار کابوسهایی که یک به یک به حقیقت می پیوندد
.
.
.
و در نهایت من و
...حسرت جوانی از دست رفته
...خاطرات از یاد رفته
آرزوهای بر باد رفته...!؟