بغض سنگین

باز امشب درد تازه ، بغض سنگین
می دهد آزار، جان خسته را
می رباید خواب را
از چشم بی سو گشته ام
درد خاموش پرنده
درد جانکاه سیاهی ها
او ندارد بال پرواز
برگرفته زندگی ، این روزگار لعنتی
بالهایش را، نه تنها بال او
او و شاید چند مرغ عاشق دیگر
کاش می شد ...!؟
کاش می شد اندکی از دردشان کاست
یا که آن را با همه قسمت نمود
کاش می شد قسمتی از دردشان را می خریدی
کاش می شد اندکی از بغضشان را می چشیدی
تا که از سنگینی این بار کم می شد
کاش می شد مرهمی بر زخم خاموش نهاد